Την περασμένη Παρασκευή, ο σύνδεσμος των εγκατεστημένων βιομηχανιών στις βιομηχανικές περιοχές, άναψε φωτιές, εξαιτίας του νομοσχεδίου που πέρασε κατά πλειοψηφία από τη Βουλή ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου ΠΑΣΙΒΙΠΕ Πέτρος Μαντάς μας εξηγεί τους λόγους της οξείας αντίδρασης.

Γιατί προκλήθηκε τόσο μεγάλη αντίδραση;

«Μετά από μια εβδομάδα συζήτησης στη Βουλή και αφού δεν απαντήθηκε καμία από τις αιτιάσεις που θέταμε επί χρόνια, εξηγώντας γιατί τα επιχειρηματικά πάρκα δεν έχουν λειτουργήσει σαν θεσμός, ο υπουργός αγνοώντας τις θέσεις μας πλήρως, ψήφισε το νομοσχέδιο μόνος με τις ψήφους του κυβερνητικού κόμματος. Είναι ένα νομοσχέδιο που μας βρίσκει απόλυτα αντίθετους. Μας αφαιρεί όλα τα δικαιώματα σαν εγκατεστημένες επιχειρήσεις και ιδιοκτήτες της γης όπου έχουμε εγκαταστήσει τις βιομηχανίες μας και τα μεταφέρει στη διαχειρίστρια εταιρεία, η οποία γίνεται παντοδύναμη μέσα από τον κανονισμό λειτουργίας και μια σειρά άλλες διατάξεις. Πλέον μας δημεύει την ιδιοκτησία, και δεν είνα υπερβολικός ο όρος».

Με ποιόν τρόπο γίνεται η δήμευση αυτή;

«Ο νέος νόμος προβλέπει ότι κάθε ΒΙΠΕ είναι μια ενιαία οντότητα. Συμφωνούμε. Ομως τα κοινόχρηστα οικόπεδα ανήκουν στους ιδιοκτήτες της γης κατά την αναλογία του ποσοστού ιδιοκτησίας τους, όπως στις πολυκατοικίες. Οι μεγάλες βιομηχανικές περιοχές, όπως και στην Πάτρα, είναι κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία ιδιόκτητες από τις επιχειρήσεις που λειτουργούν εκεί. Ο υπουργός , παρ’ ότι παραδέχθηκε το ισχύον νομικό πλαίσιο, αποφάσισε χωρίς να ακούσει τις αντιρρήσεις μας, ότι όλοι αυτοί οι κοινόχρηστοι χώροι ανήκουν στην εταιρεία διαχείρισης του επιχειρηματικού πάρκου, όπως πλέον ονομάστηκε, ως μετεξέλιξη της διαχειρίστριας. Και της μετέφερε με μια μονοκονδυλιά το σύνολο της κοινόχρηστης και κοινωφελούς ιδιοκτησίας.

Αυτό στην Πάτρα είναι μεταξύ 30- 35%, αλλά βέβαια προβλέπεται να μειωθεί στο 25%, με το οποίο διαφωνούμε.Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Το δεύτερο είναι ότι το κράτος αποχώρησε από οποιοδήποτε εποπτικό ρόλο στη λειτουργία των πάρκων. Εφεξής θα είναι μια ιδιωτική σχέση μεταξύ εγκατεστημέων επιχειρήσεων και της διαχειρίστριας. Ο κανονισμός λειτουργίας -και εδώ αρχίζουν τα άσχημα- θα συντάσσεται από τη διαχειρίστρια, κατά την απόλυτη κρίση, επιθυμία, βούληση και επιδίωξή της. Και θα είναι δεσμευτικός για το σύνολο των εγκατεστημένων επιχειρήσεων, εκτός αν 51% των ιδιοκτητών γης αντιτάξουν επιχειρήματα. Αυτό ακούγεται λογικό. Στο 51% αναφέρονται τα κοινόχρηστα και κοινωφελή. Δηλαδή η διαχειρίστρια ξεκινάει με το ένα τρίτο, το οποίο της ανήκει και ψηφίζει. Αν προσθέσουμε τους δημοτικούς και κοινοτικούς δρόμους που περνούν από τις βιομηχανικές περιοχές, που επίσης αποχαρακτηρίζονται και μεταφέρονται στην ιδιοκτησία της διαχειρίστριας, τις κλειστές και πτωχευμένες επιχειρήσεις που δεν ψηφίζουν, αυτά υπερβαίνουν το 49%, άρα οι βιομηχανικές περιοχές δεν έχουν δυνατότητα βέτο σε ενδεχόμενη βουλιμία της διαχειρίστριας».

Η οποία γίνεται πανίσχυρη;«Πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη και με δικαίωμα επιβολής επί των πάντων. Αυτό σε τι σας υπονομεύει; Τι φοβάστε ότι θα συμβεί;

«Πάμε ένα βήμα πιο πίσω. Γιατί χρειάστηκε ένα νέο νομοσχέδιο; Ο υπουργός πήρε τον λόγο πάνω από δύο ώρες στις συνεδριάσεις αλλά δεν απάντησε στις αιτάσεις μας. Είπε ότι το προηγούμενο καθεστώς ήταν προβληματικό και έπρεπε να αναθεωρηθεί. Οτι κανένας δεν είναι ευχαριστημένος από τη λειτουργία των επιχειρηματικών πάρκων. Πράγματι. Είπε όμως ότι για να το διορθώσουμε αυτό θα κάνουμε πανίσχυρη την εταιρεία διαχείρισης, έτσι ώστε να μη δημιουργείται κανένα πρόβλημα. Αλλά το βασικό πρόβλημα ήταν ότι έχουν δικαιώματα οι εγκατεστημένες επιχειρήσεις. Βάλαμε τον λύκο, που μέχρι τώρα έτρωγε τα πρόβατα, να διοικήσει μεγαλύτερο μαντρί, για να φάει και τα υπόλοιπα. Δηλαδή θα κάνουμε ακόμα ισχυρότερη τη διαχειρίστρια, όταν είχε αποδειχθεί ότι το πρόβλημα για τα επιχειρηματικά πάρκα ότι η διαχειρίστρια έκανε κακή διαχείριση των δικαιωμάτων της. Αντί δηλαδή ο υπουργός να της τα αφαιρέσει και να εφαρμόσει πρακτικές που ίσχυαν στην πάροδο των 11 ετών του προηγούμενου νόμου, ενίσχυσε τον ρόλο μιας εταιρείας που αποδείχθηκε προβληματική. Διότι δεν λειτουργεί τα πάρκα με όρους βιομηχανικής πολιτικής, κάνοντας ευκολότερη την παραγωγή για τις επιχειρήσεις, αλλά η προτεραιότητά της, ως θυγατρική συστημικής τράπεζας, είναι το κέρδος. Το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό, αρκεί να είναι στο πλαίσιο της αγοράς.Εμείς αντιπροτείναμε το επιτυχημένο μοντέλο που έχουν ο Βόλος, το Κιλκίς και το Σχιστό»

Και τι γίνεται σ’ αυτό το μοντέλο;

«Τη διοίκηση την ασκούν οι εγκατεστημένες επιχειρήσεις κατά την αναλογία των ιδιοκτησιών τους. Το αποτέλεσμα ήταν, συμφωνεί ο υπουργός, τα κόστη να έχουν κατέβει πάρα πολύ, η παροχή υπηρεσιών να έχει ανέβει σημαντικά, να είναι κερδοφόρα αυτά τα Πάρκα, και οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να εντάσσουν τα πάρκα σε οποιαδήποτε νέα τεχνολογία είναι διαθέσιμη. Αλλά ο υπουργός με τις διατάξεις του το απαγόρευσε ρητά. Είπε ότι αναλαμβάνει ρίσκο και θα κριθεί εκ του αποτέλεσματος. Αλλά εγώ θεωρώ ψευδή τη δήλωση αυτή. Ξέρει ότι ο νέος νόμος θα αποτύχει. Ο σκοπός του νέου νόμου είναι να δοθούν συγκεκριμένα ωφέλη στη συγκεκριμένη διαχειρίστρια».

Γιατί να θέλει να ευνοήσει ο υπουργός μια εταιρεία;

«Μπορεί να είναι ένα ιδεολογικό αφήγημα. Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του υπουργού. Κρίνω τις ενέργειές του και ως πρόεδρος του ΠΑΣΕΒΙΠΕ ότι το νομοσχέδιο σχεδιάστηκε αδιάφορα αν θα πετύχει. Αφορά μόνο τη μεταβίβαση των ώριμων και λειτουργούντων πάρκων, ιδιοκτησιακά, στη διαχειρίστρια. Η οποία καθίσταται πολύ πλουσιότερη μέσα από απαλλοτρίωση της δικής μας περιουσίας. Τα κόστη λειτουργίας μας θα απογειωθούν. Και εκεί που είχαμε μέτριες υπηρεσίες, τώρα η διαχειρίστρια θα μπορεί να μας πουλάει και άλλες υπηρεσίες,που θα είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε».

Εξασφαλίζονται σίγουροι πελάτες σε έναν ιδιώτη.

«Ακριβώς. Είμαστε 2000 επιχειρήσεις στις οποίες θα μας πουλάει ό, τι θέλει, όσο θέλει, όποτε θέλει. Επίσης: Μεταφέρθηκε το 80% των δημοτικών τελών απ’ ευθείας στη διαχειρίστρια, αφαιρούμενα από τους δήμους, της Δ. Αχαΐας για μας. Από τη στιγμή που το κόστος λειτουργίας μας δεν μειώνεται, προτιμούμε να τα παίρνουν οι δήμοι, ως κοινωνική ανταπόδοση».

Και πολεοδομικός… Φρανκενστάιν

Ο Πέτρος Μαντάς προσθέτει μια ακόμα σοβαρή διάσταση με ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό ενδιαφέρον: Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα φαραονικής μεταφοράς συντελεστή δόμησης στις βιομηχανικές περιοχές, με προέλευση τις πανελλαδικές ζώνες όπου σχολάζουν αργούσες βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Η ευχέρεια αυτή είναι πολύ απειλητική για περιοχές όπως η ΒΙΠΕ Πατρών.Γενικά, χαρακτηρίζει τον νόμο «Φρανκενστάιν», πολιτικά και ιδεολογικά. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση διέβη Ρουβίκωνα. Προβαίνει σε αντιδημοκρατικές προβλέψεις, δεσμεύει ιδιωτικές περιουσίες αλλά και στερεί δικαίωμα ψήφου σε βιομηχανικές επιχειρήσεις που είναι έκθετες σε οφειλές στο δημόσιο, κάτι που αποτελεί κατάργηση δημοκρατικού κεκτημένου.

Η παραπάνω συνέντευξη είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Πελοπόννησος» της 17ης/10/2022